ΘΑΝΑΤΟΓΡΑΦΙΑ 72: ΘΝΗΣΚΟΝΤOΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΗ
Μη με σκοτώσεις τάισέ με
Λεβινάς
Εγώ
πώς να μιλήσω εγώ για σένα
Εγώ
που ακόμα η γλώσσα μου να σπάσει
που ακόμα λέω χιόνι, αγάπη, ψωμί
Εγώ
που ονομάζω σπίτι
ό,τι εσύ θάνατο
Εγώ
που ονομάζω χνώτο
ό,τι εσύ θάνατο
Εγώ
που ονομάζω γάλα
ό,τι εσύ θάνατο
Εγώ
πώς να μιλήσω εγώ για μένα
Εγώ
που ενώ η γλώσσα μου έχει σπάσει
ακόμα λέω χιόνι, αγάπη, ψωμί
Εγώ
που ακόμα δίνω ονόματα στο θάνατο
–σπίτι, χνώτο, γάλα–
αντί να πω το θάνατο
με τ’ όνομά του
Εγώ_
Τηλέμαχος Δουφεξής-Αντωνόπουλος